EDİRNE KENT TARIMI TARTIŞILACAK

Tarihi kaynaklara baktığımızda Karaağaç şöyle tanımlanır: 16. Yüzyıla kadar pek bilinmeyen Karaağaç 17. Yüzyıl ortalarına doğru seyyahların gezdiği, yazlık evlerin bulunduğu ve eğlence ve mesire olarak anılarda kalmıştır. 19 yüzyıldan itibaren ise bölgede hareketlilik başlamıştır. Osmanlı’nın yabancı tüccarlara ticaret imkânı vermesi sonrasında İstanbul’u Avrupa’ya bağlayan tren yolunun Karaağaç’ta olması nedeniyle bölge ticaretin merkez durumuna gelmiştir.

Bu yıllarda ticaret artar, geniş bir alana yayılan dutluklar ile ipekböceği üretimi yapılarak koza fabrikalarında işlenir. İpek, uzun bir dönem Edirne’nin en önemli ticarî gelirlerindendir ve dış ülkelere ihraç edilmektedir. Ticaretin yanı sıra tarım, özellikle bağcılık ve sebzecilik yöre halkının gelir kaynaklarından biri olmuştur. Bu süreçte Avrupalıların beraberlerinde getirdikleri kültürleri ile Karaağaç’ta yepyeni bir hayat tarzı anlayışı başlamıştır. 20. Yüzyılın başlarında da gelişme devam etmiştir ve oteller, lokantalar, kafeler, sinemalar dans salonları, birahaneler gibi gösteri ve eğlence yerleri ile çeşitli spor etkinliklerinin yapıldığı Karaağaç “Küçük Paris” lakabını almıştır.

1913 yılında Edirne’ye ilk ziyaretini yapan Gazi Mustafa Kemâl, küçük bir Avrupa mahallesi görünümünde olan ve ona servileri, iç görünüşleri ile Selânik’in beyaz kule gazinolarını anımsatan Karaağaç Lokanta ve gazinolarına, bazen tek başına, bazen birkaç arkadaşı ile akşamları gittiği karşımıza çıkan bilgiler arasındadır.

Lozan Anlaşmasından sonra, savaş tazminatı olarak 15 Eylül 1923 ‘de Türk hükümetine devredilen Karaağaç’ın imar faaliyetleri, mübadele sonrası ters yönde işlemeye başlamıştır. Bölgeye varlıkları ile özel anlam kazandıran birçok bina ve evin kerestelerini satmak amacı ile mübadiller, bu yapıları yıkarak yerine kerpiç evler yapmayı yeğlemişlerdir. Bunun sonucunda Karaağaç bakımlı ve zengin çehresinden çok şey kaybetmiştir.

Bugün küçük bir mahalle olarak varlığını sürdüren Karaağaç özelinde çevre mahalle sakinleri çiftçilik, bahçecilik ve bir kısmı memurluk yapmakta ve tarım ve hayvansal ürün üretimi azalmaktadır. Bunun sonucunda tarlalar boş veya az verimli çalıştırılmakta ve yöre insanı yoksullaşmaktadır. Bu yoksullaşma kentin ticaretine de yansımaktadır.

Buna çare olarak Edirne Valiliği 2016 Kasım ayında Trakya Tarımsal Araştırma Enstitüsü’nün Karaağaç’ta bulunan arazisinde lavanta ekim denemesi yapmıştır. Farklı bir ürün olarak tıp ve kozmetik sanayisinde önemli yer tutan lavanta bitkisinin ekonomik anlamda gelir getirmesi düşünülmektedir.

Lavanta üretimi veya başka bir şey! Bu gün turizm anlamında mesire yerleri bir alternatif olsa da toprakların işlenmesi ve üretime yönelmesi zorunludur.

Bu nedenle Karaağaç, Yıldırım ve Yeni İmaret yörelerimizin ekonomik durumuna katkı sağlayacak yolları tartışmaya çalışacağız. Bunun nedenlerinin araştırılması ve önlemler alınması kent tarımına dolayısıyla ticaretine ve diğer alanlara da katkı sunacaktır. Çözüm mutlaka gerekmektedir.

Edirne Ziraat Odası, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, İl Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü, Açık Cezaevi Müdürlüğü, Köy Koop Edirne Birliği, Edirne Belediyesi, Yerel Tarih Grubu ile tarım yapılan semtlerimizin muhtarları ve yaşayanları konu hakkında konuşmak üzere davet edilmişlerdir.

Geleneksel hale gelen son Çarşamba toplantılarının Mart toplantısı 29 Mart 2017 günü saat 18.00 de Belediye Nikâh Salonunda yapılacaktır. Kentlilerimizi bekliyoruz.

28.03.2017

Ziya Gökerküçük

Edirne Kent Konseyi

Yürütme Kurulu Başkanı